De eerste weken...

Zo het is weer tijd een blog. Ondertussen zit ik hier al weer bijna 2 weken. De tijd gaat snel! Het voelt nog helemaal niet als 2 weken maar tegelijkertijd voelt het al weer veel langer.

Ik ben al wel helemaal gewend aan het Amerikaanse leven. De grote koffie's. De grote porties eten. Bij het groeten van elkaar vragen hoe het gaat maar eigenlijk geen antwoord verwachten. Amerikanen zijn raar maar wel heel aardig. Voel me hier al helemaal thuis! Ook speciaal voor jullie heb ik wat foto's gemaakt van mijn uitzicht vanuit het gebouw en van natuurlijk het gebouw waar ik in woon zelf.

Ondertussen heb ik ook alle vakken gehad. Het ene vak is makkelijker te volgen dan het andere vak. Vooral de engelse vakken zijn makkelijker.
Ik voel me al helemaal thuis bij het vak van de kinderliteratuur. Heerlijk om weer alle sprookjes te lezen, al is het nu in het engels.

Het begin van elke les blijft leuk. Ook hier werken ze met een presentielijst. Bij sommige vakken telt je presentie voor 10 of 20% mee voor je eind cijfer. Wat natuurlijk mooi meegenomen is. Maar het blijft voor Amerikanen toch erg moeilijk om Nederlandse namen uit te spreken.
Je weet dus dat jouw naam aan de beurt is als je de docenten ineens heel raar naar het papier ziet kijken en ziet twijfelen over hoe ze het uit moeten spreken. Een docent dacht zelfs dat het een goed idee was om alleen maar achternaam te noemen. Ik moet zeggen dat ik pas doorhad dat ze mijn naam noemde na de 3e keer dat ze het probeerde uit te spreken. Dus altijd een leuk begin van de les.

Ondertussen is er ook meer duidelijkheid over de New Orleans reis. Dit gaat door en gaat gebeuren van 11 t/m 19 maart. We gaan dan met een groep van 12 man naar New Orleans om een stukje cultuur te omarmen.
We gaan een dag een gezin helpen hun huis op te bouwen. We gaan helpen in de tuinen maar we gaan ook naar Jazz muzikanten toe. En uitleg over Voodoo en een bezoek aan de bayou hoort er natuurlijk ook bij. De groep is ontzettend gezellig en dit gaan ongetwijfeld een hele leuke reis worden!

De les van vandaag voor de New Orleans reis was extra speciaal. Daar waar iedereen in Nederland dit weekend carnaval heeft gevierd heeft New Orleans op deze dinsdag Marti Grass. Het carnaval van New Orleans. De dag waar je nog helemaal los mag gaan om daarna te beginnen aan het 40 dagen vasten voor Pasen. Kortom. De docent had spullen meegenomen en iedereen zat in de les met kettingen om en kings-taart te eten. Zulke lessen mogen er zeker vaker zijn! En aangezien er maar weinig Nederlanders (lees alleen ik) op deze school zijn kreeg ik de eer om het mooie gouden masker te dragen tijdens de les. Al met al zorgde deze les er voor dat we allemaal nog meer zin hebben in de New Orleans reis. Nog een maandje wachten en dan kunnen we gaan!

Voor de rest gaat het qua schoolwerk best goed. De meeste vakken hebben de eis dat je voor elke eerste les van de week een klein verslag moet typen over wat je moest lezen. Uiteindelijk tellen deze verslagen voor 30% mee voor je eindcijfer. Daarnaast is er dan vaak nog een groter verslag of toets voor 30% en het eindverslag/toets voor 40%. Dit betekend dat het meer huiswerk is door de week, maar ook dat je het vak makkelijker kunt halen. Dit is erg fijn. Maar dit zorgt er ook voor dat ik echt mezelf moet trainen in het huiswerk maken. En tot nu toe stel ik mezelf nog niet teleur.

Ook hebben we hier afgelopen zondag de Super Bowl gehad! Wat is dat een raar fenomeen. Ik moet zeggen dat ik het hele spel niet snapte, maar de reacties van de mensen om mij heen wanneer de Panthers met de bal aan de loop gingen was geweldig. En natuurlijk is de Super Bowl het enige waar de dagen daarna over gesproken wordt. Erg leuk om zo een keer mee te maken!

Maar goed, voorlopig was dit het even weer! Een andere keer weer een nieuw blog. Het was super fijn om deze weken af en toe met vrienden en familie in Nederland te skypen. De avonden hier zijn het lastigst. Dan zit je met het tijdsverschil en slaapt iedereen waar je mee wilt praten al. Wat dat betreft is het heel fijn om een kamergenootje te hebben.

Tot de volgende keer!

Liefs Nienke